நம் பெற்றோர்களுக்கு வயதாக ஆகா பல மாற்றங்கள் ஏற்படும். திடீரென்று ஒருநாள் கவனித்திருப்போம். முன்புபோல அவர்களால் சுறுசுறுப்பாக இயங்க முடிவதில்லை. சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்குக்கூட நம் உதவியை எதிர்பார்க்கிறார்கள். இது தவிர்க்க முடியாத, யதார்த்தமான மாற்றம். ஆனால் இந்தச் சூழலை நாம் எப்படி அணுகுகிறோம் என்பதுதான் முக்கியம்.
இங்குதான் ‘முதியோர்ப் பராமரிப்பு’ என்ற வார்த்தை நமக்குள் ஒருவிதப் பதற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது. பராமரிப்பு என்றால், அவர்களை ஒரு மூலையில் உட்கார வைத்து, எல்லாவற்றையும் நாமே செய்வது என்று அர்த்தமல்ல. அது அவர்களின் சுயமரியாதையையும் சுதந்திரத்தையும் பறிக்கும் செயல். நம்மைத் தன்னலமின்றி வளர்த்தவர்களுக்கு நாம் காட்டும் அன்பு, அவர்களைச் சார்ந்து வாழ வைப்பதில் இல்லை.
அப்படியானால், சரியான முதியோர்ப் பராமரிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்றால், இது ஒரு கூட்டு அணுகுமுறை. இது அவர்களின் அனுபவத்தையும் நம்முடைய அக்கறையையும் இணைக்கும் ஒரு பாலம் ஆகும். சரியான பராமரிப்பு என்பது, 90 வயதிலும் அவர்களின் அடையாளம் சிதையாமல், தற்சார்புடன் வாழ உதவுவது ஆகும். இந்தக் கூட்டுப் பயணத்தின் முதல் படியாக, நாம் என்னவெல்லாம் செய்யலாம் என்பதற்கான சில முதியோர்ப் பராமரிப்பு குறிப்புகள்பற்றி விரிவாகப் பேசுவோம்.
ஆரோக்கியம் + அக்கறை = ஒரு குழுச் செயல்பாடு
இந்தக் கூட்டுப் பயணத்தில் நமது முதல் வேலை, அவர்களின் ஆரோக்கியம். இதை ஒரு போர்போல அணுகாமல், ஒரு செயல்பாடுபோல எப்படிச் செய்வது என்பதுதான் ‘முதியோர்ப் பராமரிப்பு’. இந்த முதியோர்ப் பராமரிப்பு என்பதை ஒரு திட்டமிட்ட கூட்டு முயற்சியாக மாற்ற இதோ சில வழிகள். இவை வெறும் அறிவுரைகள் அல்ல, நாம் பின்பற்றக்கூடிய சில எளிமையான முதியோர்ப் பராமரிப்பு குறிப்புகள்.
மருத்துவரைச் சந்தித்து ஒரு கலந்தாலோசனைச் செய்வது:
வருஷத்துக்கு ஒருமுறை முழு உடல் பரிசோதனைச் செய்வது அவசியம். அறிகுறிகள் எதுவும் இல்லை என்று நாம் அசட்டையாக இருந்துவிட முடியாது. உள்ளுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் பார்க்கின்சன்ஸ் (Parkinson’s) அல்லது டிமென்ஷியா (Dementia) போன்ற விசாயங்களை ஆரம்பத்திலேயே அடையாளம் காண இது உதவும். மருத்துவரைப் பார்க்கும் முன், அவர்களுடன் அமர்ந்து என்னென்ன கேள்விகள் கேட்கலாம், என்னென்ன சந்தேகங்கள் இருக்கின்றன என்று ஒரு சின்ன பட்டியல் போடலாம். மருத்துவரிடம் நாம் ஒரு மௌனமான பார்வையாளராக இல்லாமல், அவர்களின் சந்தேகங்களை நினைவூட்டும் ஒரு உதவியாளராகச் செயல்படலாம்.
மாத்திரை மேலாண்மை:
இதுதான் பல வீடுகளில் நடக்கும் மகாபாரதப் போராக இருக்கிறது. காலையில் இரண்டா, மாலையில் ஒன்றா சாப்பாட்டுக்கு முன்பா, பின்பா எனப் பல குழப்பங்கள் ஏற்படுவது சகஜம். ஒரு சின்ன நோட்புக் அல்லது மொபைல் நினைவூட்டி இந்தக் குழப்பங்களைத் தீர்க்கும். நாம் பொறுப்பைப் பகிர்ந்துகொள்ளலாமே தவிர, பறித்துக்கொள்ளக் கூடாது. “இந்த மாத்திரையை நீங்களே எடுத்துக்கோங்க, நான் இருக்கேன்” என்று சொல்வதில் அவர்களின் தன்னாட்சியும் சுயமரியாதையும் அடங்கியிருக்கிறது.
சமையலில் ஒரு சின்ன அறிவியல்:
சாப்பாட்டு விஷயத்தில் அதிகாரம் காட்டவே கூடாது. ‘இதைச் சாப்பிடு, அதைச் சாப்பிடாதே’ என்று சொல்வது எரிச்சலூட்டும். ரத்த அழுத்தம் 220-ஐ எட்டும் அளவுக்கு உப்பு, காரம் இல்லாமல், அவர்களுக்குப் பிடித்த உணவிலேயே எப்படிச் சத்தை ஏற்றலாம் என்று யோசிப்பது ஒரு கலை. கீரையைப் பொரியலாகச் செய்யாமல், தோசையில் கலந்து கொடுப்பது போலச் சின்னச்சின்ன மாற்றங்கள் பெரிய பலனைத் தரும்.
கூட்டாக ஒரு நடை:
“தனியாக நடைப் போங்க” என்று கட்டளையிடுவதை விட, “வாங்க, நாம சேர்ந்து ஒரு நடைப் போயிட்டு வரலாம்” என உடன் செல்வதில் ஒரு நெருக்கமும், பிணைப்பும் உருவாகும். இது உடலுக்கு மட்டுமல்ல, மனதுக்கும் நல்ல பயிற்சி.
ஆக, சிறந்த முதியோர்ப் பராமரிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதன் அடிப்படை இதுதான்: ‘நான் உனக்காகச் செய்கிறேன்’ என்ற அதிகாரத்தை விடுத்து, ‘நாம் சேர்ந்து செய்வோம்’ என்ற பந்தத்தை உருவாக்குவது. உடல் ஆரோக்கியத்தை இப்படியொரு குழு செயல்பாடாகக் கவனிப்பதைப் போலவே, அவர்கள் வாழும் இடத்தைப் பாதுகாப்பானதாக, சுதந்திரமாக இயங்கும் வண்ணம் மாற்றுவது நமது அடுத்தகட்ட பொறுப்பு.
தற்சார்பு 2.0: தொழில்நுட்பமும் பாதுகாப்பும்
உடல் ஆரோக்கியத்தை ஒரு குழு செயல்பாடாகக் கவனிப்பதைப் போலவே, அவர்கள் வாழும் இடத்தையும் ஒரு கோட்டையாக மாற்றுவது நம் கையில் இருக்கிறது. ஆனால், இது அவர்களைச் சிறைவைக்கும் கோட்டை அல்ல; சுதந்திரமாக உலவவிடும் ஒரு பாதுகாப்பான கோட்டை.
நியூஸ் பேப்பரில் அடிக்கடி படிக்கும் செய்திதான் – வயதானவர்கள் வழுக்கி விழுந்துவிட்டார்கள் என்பது. இது வெறும் புள்ளிவிவரம் அல்ல, பல வீடுகளில் நடக்கும் யதார்த்தம். சின்ன தடுமாற்றம், பார்வைக் குறைபாடு கூடப் பெரிய சிக்கல்களுக்கு வழிவகுத்து, அவர்களின் நடமாட்டத்தையும் தன்னம்பிக்கையையும் குலைத்துவிடும். இந்த ஆபத்தைக் குறைக்க, நாம் சில மாற்றங்களைச் செய்தாக வேண்டும். இது ஒரு உட்புற அலங்காரம் (Interior decoration) வேலை அல்ல, இது ஒரு முக்கியமான முதியோர்ப் பராமரிப்பு நடவடிக்கை.
இதோ சில நடைமுறைக்கு உகந்த முதியோர்ப் பராமரிப்பு குறிப்புகள்:
கழிவறையை மேம்படுத்திடுதல்:
முதல் வேலைக் கழிவறைத் தான். வழுக்கும் டைல்ஸ், உயரமான வாளியெனப் பல கண்ணிவெடிகள் அங்கேதான் இருக்கின்றன. சுவரில் ஒரு அழகான கைப்பிடியை (grab bar) மாட்டுவது பெரிய செலவாக இருக்கப்போவதில்லை. அவர்கள் பிடித்து எழ அது எவ்வளவு உதவியாக இருக்கும்!
வெளிச்சம் தேவை:
அவர்கள் நடக்கும் பாதைகளில், குறிப்பாக இரவு நேரத்தில், மங்கலான வெளிச்சம் அவசியம். காலடியில் என்ன இருக்கிறது என்று தெரியாமல் தடுமாறுவதைத் தவிர்க்க இது உதவும்.
தடைகளற்ற பாதை:
தேவையில்லாத மேஜை, நாற்காலிகளை வழியிலிருந்து அகற்றுவது, வழுக்கும் தரைவிரிப்புகளைத் தவிர்ப்பது போன்றவைச் சின்ன விஷயங்கள்தான், ஆனால் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும்.
தொழில்நுட்பம்:
திறன் பேசியைப் பார்த்தாலே, ‘இது நமக்குச் சரிப்பட்டு வராதுப்பா’ என்று ஒதுங்கும் மனநிலைப் பல பெரியவர்களுக்கு உண்டு. அது ஏதோ ஏலியன் சமாச்சாரம்போல அவர்களுக்குத் தோன்றும். ஆனால், முதியோர்ப் பராமரிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று யோசித்தால், தொழில்நுட்பப் பயிற்சியும் அதன் ஒரு அங்கம் தான்.
அவர்களை நவீன உலகத்தோடு இணைக்கும் ஒரு பாலம் இது.
வெளிநாட்டில் இருக்கும் பேரனிடம் வீடியோ காலில் பேசி மகிழ ஒரு சின்ன திறன்பேசி போதும். அதை எப்படி இயக்குவது என்று பொறுமையாகச் சொல்லிக்கொடுப்பது நம் வேலை.
மாத்திரை நேரத்தை ஞாபகப்படுத்த, மருத்துவரைப் பார்க்கவேண்டிய நியமன நாட்களைக் குறித்துவைக்க என எளிய செயலிகள் (apps) ஏராளம். இது அவர்களின் தற்சார்பை அதிகரிப்பதோடு, நம்முடைய பதட்டத்தினையும் குறைக்கும்.
இதில் ஒரு முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், இந்த மாற்றங்களை அவர்கள்மீது திணித்துவிடக் கூடாது. ‘இதைச் செய்தால் உங்களுக்கு எவ்வளவு வசதியாக இருக்கும் பாருங்கள்’ என்று அதன் நன்மைகளை மெதுவாகப் புரியவைக்க வேண்டும்.
ஆக, வீட்டைப் பாதுகாப்பாக மாற்றுவதன் மூலம் உடல்ரீதியான சுதந்திரத்தையும், தொழில்நுட்பம்மூலம் சமூகத் தொடர்பையும் உறுதி செய்கிறோம். ஆனால், உண்மையான மனநல ஆரோக்கியம் இந்தக் கைபிடிகளையும் (grab bars), செயலிகளையும் (apps) தாண்டியது. அது அவர்களுடன் நாம் கொள்ளும் அர்த்தமுள்ள உரையாடலில்தான் இருக்கிறது. அதை எப்படி இன்னும் வலுப்படுத்துவது என்று அடுத்ததாகப் பார்ப்போம்.
உரையாடல்: தனிமைக்கெதிரான மென்பொருள் மேம்பாடு
வீட்டில் கைப்பிடியும், போனில் செயலிகளும் (apps) வன்பொருள் என்றால், அவர்களுடன் நாம் கொள்ளும் உரையாடல்தான் உண்மையான மென்பொருள். உண்மையான முதியோர்ப் பராமரிப்பு என்பது இந்த மேம்பொருளை மேம்படுத்துதலாக வைத்திருப்பதுதான்.
வயதாகும்போது, பலருடைய விஷயத்தில் ‘தனிமை’ எனும் ஒரு அமைதியான வைரஸ் மெல்லப் பரவ ஆரம்பிக்கிறது. இதற்கு ஒரே ஆன்ட்டி-வைரஸ், நம்முடைய அணுக்கமும், ஆதரவான குடும்பச் சூழலும்தான். நாம் நம்முடைய வேலை, உலகம் என்று பரபரப்பாக இருக்கும்போது, அவர்கள் டிவி சீரியல்களுக்குள் தொலைந்து போகிறார்கள். இந்தக் கண்ணுக்குத் தெரியாத (Invisible) சுவரை உடைக்க, நாம் அவர்களுடன் நேரம் செலவிடுவது அவசியம். அது ஒரு மணி நேரமாக இருக்க வேண்டியதில்லை; ஒரு கப் காஃபியோடு பகிரப்படும் பத்து நிமிடங்கள்கூடப் போதும்.
சரி, அந்தப் பத்து நிமிடப் பேச்சை எப்படியொரு தரமான உரையாடலாக மாற்றுவது என்று இதோ சில எளிய, ஆனால் பலன்தரக்கூடிய முதியோர்ப் பராமரிப்பு குறிப்புகள்:
ஆதரவளிக்கும் பேச்சுக்களை வழக்கமாகுதல் (‘Patronizing Talk’):
சில நேரம் முதியவர்களிடம் நாம் சில காரங்களைக் காட்டி அதிகமாகப் பேசுவதைத் தவிர்த்து விடுகிறோம். இதுதான் நாம் அடிக்கடி செய்யும் தவறு. அவர்களைக் குழந்தைகளாகப் பாவித்து, “சாப்பிட்டாச்சா?”, “தூங்கலையா?” என்று அதிகாரம் கலந்த தொனியில் கேட்பது. இது அவர்களின் சுயமரியாதை மற்றும் அடையாளம்மீது நாம் நடத்தும் ஒரு சின்ன மறைமுகத் தாக்குதல். அவர்களின் அனுபவத்தை மதிக்காமல், இப்படி நடத்துவது அவர்களின் தன்னம்பிக்கையைக் குறைத்துவிடும்.
அனுபவம் ஒரு தரவுத் தளம்:
“இந்த விஷயத்துல உங்க கருத்து என்ன?” என்று கேட்டுப் பாருங்கள். அவர்களின் மூளை, பல தசாப்த அனுபவங்களைத் தேக்கி வைத்திருக்கும் ஒரு மிகப்பெரிய தரவுத் தளம். அந்த அனுபவத்திலிருந்து வரும் பதில்கள், கூகுளில்கூடக் கிடைக்காதவையாக இருக்கலாம். அவர்களின் கதைகளைக் கேட்பது, அவர்களின் நம்பிக்கை உணர்வை ஊக்கப்படுத்தும் ஒரு எளிய வழி.
திறந்த மனதுடன் ஒரு வெளிப்படையான பேச்சு:
“மனசுக்கு ஏதாச்சும் கஷ்டமா இருக்கா?” என்று நேரடியாகக் கேட்பதில் தவறில்லை. பல நேரங்களில், அவர்கள் சொல்லத் தயங்கும் விஷயங்களைக்கூட, இப்படியொரு திறந்த உரையாடல் வெளிக்கொண்டு வந்துவிடும்.
அடுத்ததாக, அவர்களை நான்கு சுவர்களுக்குள் முடங்க விடாமல், சமூகத்துடன் இணைப்பது. அக்கம்பக்கத்தினருடன் சேர்ந்து ஒரு நடைச் செல்வதற்கோ, உள்ளூர் மூத்த குடிமக்கள் சமுதாயக்கூடம் போன்றவற்றில் சேர்வதற்கோ நாம் ஒரு தூண்டுகோலாக இருக்கலாம். சிரிப்புப் பயிற்சி, யோகா போன்ற புத்துணர்ச்சி தரும் விஷயங்கள், அவர்களின் மனநலம் சிறப்பாக மேம்பட நாம் செய்ய உதவும்.
ஆக, உடல் ஆரோக்கியம், வீட்டுப் பாதுகாப்பு, தொழில்நுட்ப உதவி, இப்போது மிக முக்கியமான மனநல ஆதரவு எனப் பல அம்சங்களைப் பார்த்தோம். மனதளவில் முதியோர்ப் பராமரிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதையும் புரிந்துகொண்டோம். இந்த எல்லாப் பாகங்களையும் ஒருங்கிணைத்து, ஒரு முழுமையான அமைப்பாக இதை எப்படி அணுகுவது என்பதை இறுதியாகப் பார்க்கலாம்.
மேலும் வாசிக்க : பெரியவர்களின் மனநலம்: சாதாரண மாற்றமா, சிக்னலா?
கடமையிலிருந்து இணைப்புவரை: உறவுகளைப் புதுப்பிப்போம்
சரி, இவ்வளவு தூரம் பேசியபிறகு, ஒரு விஷயம் நமக்குத் தெளிவாகப் புரிந்திருக்கும். இந்த முதியோர்ப் பராமரிப்பு என்பது ஒரு ஒரு வழிப்பாதை அல்ல; இது அன்பு, மரியாதை, புரிதல் எல்லாம் கலந்த ஒரு குழுவின் முயற்சி.
ஆரோக்கிய குழுச் செயல்பாடு, பாதுகாப்பான வீடு, தொழில்நுட்ப மேம்பாடு, மனநல உரையாடல் என நாம் விவாதித்த அத்தனை அம்சங்களின் மைய நோக்கப் புள்ளியும் ஒன்றுதான்: அவர்களின் சுயமரியாதையையும், தனிப்பட்ட அடையாளத்தையும் ஒரு கீறல்கூட விழாமல் பாதுகாப்பது. ‘நான் யாருக்கும் பாரமாக இருக்கிறேன்’ என்ற அந்த ஒற்றை எண்ணம், அவர்கள் மனதில் துளிக்கூட வந்துவிடக் கூடாது.
இந்த அணுகுமுறைதான், முதியோர்ப் பராமரிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதன் உண்மையான அர்த்தத்தை நமக்குக் காட்டுகிறது. அது ஒரு சுமையான கடமை அல்ல; நம் பெற்றோருடனான உறவை மீட்டிணைப்பு செய்யக் கிடைத்த ஒரு வாய்ப்பு. ஒருவேளை, 90 வயதிலும் அவர்களுடன் அமர்ந்து பேச, சிரிக்கக் கிடைத்த ஒரு கூடுதல் நேரமாகக்கூட இருக்கலாம்.
ஆக, பேசிவிட்டோம். இனி செயல். இந்தக் கட்டுரை முழுவதும் நாம் பார்த்த முதியோர்ப் பராமரிப்பு குறிப்புகளில், உங்களுக்குச் சரியெனத் தோன்றிய ஏதாவது ஒரு சின்ன விஷயத்தை இன்றே ஆரம்பித்து, இந்தப் புதிய பயணத்தின் முதல் அடியை எடுத்து வையுங்கள்.
