உடலின் ஒத்திகைப்போர்!

ஒரு நிமிடம் யோசித்துப் பாருங்கள். உங்கள் வீட்டுக்குள் நுழையப்போகும் ஒரு திருடன், நான் இப்படித்தான் பூட்டை உடைப்பேன், இந்த வழியாகத்தான் உள்ளே வருவேன் என்று ஒரு செயல்முறை விளக்கம் கொடுத்துவிட்டுச் சென்றால் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்டால் அபத்தமாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால், நம் உடலின் பாதுகாப்பு விஷயத்தில், கிட்டத்தட்ட இதே போன்ற ஒரு புத்திசாலித்தனமான வேலையைத்தான் நாம் செய்கிறோம். அதுதான் தடுப்பூசி.

நம் உடல் ஒரு பிரம்மாண்டமான கோட்டை. அதற்குள் ஒரு லட்சம் வீரர்களைக் கொண்ட ஒரு பாதுகாப்புப் படை எந்நேரமும் ரோந்து சுற்றிக்கொண்டே இருக்கிறது. இவர்கள்தான் நமது நோயெதிர்ப்பு அமைப்பு (Immune system). ஆனால், இவர்களுக்கு ஒரு சின்ன பிரச்சினை. எதிரி யார், நண்பன் யார் என்று முதலிலேயே தெரியாது. ஒரு புதிய வைரஸோ பாக்டீரியாவோ முதல்முறை உள்ளே நுழையும்போது, அட, இது புது ஆளா இருக்கே! என்று சுதாரித்து, அதைப் புரிந்துகொண்டு, அதற்கு ஏற்ற ஆயுதங்களைத் தயாரிப்பதற்குள் பாதி யுத்தம் முடிந்துவிடும். சில சமயம் கோட்டையே காலியாகிவிடும் அபாயமும் உண்டு. அதாவது நமது உடலில் புதிய கிருமியின் தாக்குதல் நடைபெறும்போது நம் உடலின் நோய் எதிர்ப்புச் சக்தி அதைப் புரிந்துகொண்டு எதிர்த்துச் செயல்பட தொடங்குவதற்கு முன் நமது உடலில் பாதி பாதிப்பு ஏற்பட தொடங்கிருக்கும். சில நேரங்களில் பெரிய பாதிப்பில் சூழ்ந்துவிடும் அபாயம் உள்ளது.

இங்குதான் தடுப்பூசிகள் எப்படி வேலைச் செய்கின்றன என்ற கேள்விக்கான பதில் தொடங்குகிறது. தடுப்பூசி என்பது, உண்மையான எதிரியின் ஒரு பலவீனமான நகல் அல்லது அவனது அடையாள அட்டையை மட்டும் நம் பாதுகாப்புப் படைக்கு அறிமுகம் செய்துவைக்கும் ஒரு அறிமுக விழா. இது ஒருவிதமான போர்ப் பயிற்சி அல்லது தீயணைப்பு ஒத்திகை. இந்த ஒத்திகையின்போது, நமது நோயெதிர்ப்புப் படை, எதிரியின் முகத்தை (Antigen) மனப்பாடம் செய்துகொண்டு, அவனை வீழ்த்த தேவையான சிறப்பு ஆயுதங்களை (Antibodies) முன்கூட்டியே தயாரித்து வைத்துவிடும். இந்த ஒரு சின்ன ஒத்திகை, நிஜமான நோய்க்கிருமி தாக்கும்போது, நம் உடலின் செயல்பாட்டை ஒரு 180 டிகிரி மாற்றிவிடுகிறது. அலட்சியமாக இருந்த பாதுகாப்புப் படை, இப்போது முழு முழுத் தயாரிப்புடன் உடன் எதிரியை நொடியில் அடையாளம் கண்டு, உடனடியாகத் தாக்குதலைத் தொடங்கும்.

ஆக, தடுப்பூசிகள் எவ்வாறு வேலைச் செய்கின்றன என்பது ஒன்றும் ராக்கெட் அறிவியல் அல்ல; அது ஒரு திறமையான ராணுவத் தந்திரம். நோயுடன் உண்மையான போரிட்டுப் பாடம் கற்பதற்குப் பதிலாக, ஒரு போலி எதிரியுடன் பயிற்சி பெற்றுத் தயாராவது. இந்தப் புத்திசாலித்தனமான ஏற்பாட்டின் உள்ளே என்னென்ன நடக்கிறது என்று இன்னும் கொஞ்சம் ஆழமாகப் பார்க்கலாம்.

பயிற்சியில் பலவிதம்: தடுப்பூசி ரகங்களும் பூஸ்டர் மேம்படுத்தடுத்தலும் !

சரி, நம் உடலின் பாதுகாப்புப் படைக்கு இப்படியொரு போர்ப் பயிற்சி கொடுப்பதில் பல நுட்பங்கள் இருக்கின்றன. எல்லா எதிரிகளுக்கும் ஒரே மாதிரிப் பயிற்சி கொடுக்க முடியாது அல்லவா? சில சமயம், எதிரியை நன்றாகப் பலவீனப்படுத்தி, கிட்டத்தட்ட கைக்கால்களைக் கட்டிப்போட்ட நிலையில், இவன்தான் ஆளு, பழகிக்கோ என்று நம் வீரர்களிடம் அனுப்புவார்கள். அதாவது தாக்கிய நோய் கிருமியை அடியோடு அழித்து விடுவது. இது ஒரு வகை (Live-attenuated vaccines).

இன்னொரு நுட்பம், எதிரியை முழுவதுமாகக் கொன்று, அவனது இறந்த உடலை அனுப்பி, இப்படித்தான் இருப்பான், அடையாளம் பார்த்துக்கொள் என்று சொல்வது (Inactivated vaccines). ஆனால், இன்றைய நவீன உலகின் சமீபத்திய அணுகுமுறை இன்னும் ஒரு படி மேலே! அதுதான் mRNA தடுப்பூசிகள். இது மிகவும் சிறப்பானது. எதிரியின் முழு உருவத்தையும் அல்லது அவனது பாகங்களையோ நேரடியாக அனுப்பாமல், எதிரியின் மிக முக்கியமான அடையாளமான ஸ்பைக் புரதம் போன்ற ஒன்றை எப்படித் தயாரிப்பது என்ற செய்முறைக் குறிப்பை (genetic code) மட்டும் நம் செல்களுக்கு ஒரு செய்தியாக அனுப்புவது. நம் செல்களே அந்தப் புரதத்தைத் தயாரித்து, எதிரி இப்படித்தான் இருப்பான் என்று பாதுகாப்புப் படைக்கு ஒரு மாடலைக் காட்டிவிடும். கோவிட்-19 பெருந்தொற்றுக்கு எதிராக, உலகம் முழுவதும் பல்வேறு தொழில்நுட்பங்களில் பல தடுப்பூசித் திட்டங்கள் உருவாக்கப்பட்டன என்பது அறிவியலின் அபார வளர்ச்சிக்கு ஒரு சாட்சி.

இந்த எல்லா முறைகளும் வேறுபட்டாலும், தடுப்பூசிகள் எவ்வாறு வேலைச் செய்கின்றன என்பதன் அடிப்படை நோக்கம் ஒன்றுதான்: எதிரியைப் பற்றிய ஒரு முன் அறிமுகத்தைக் கொடுப்பது.

சரி, ஒருமுறைப் பயிற்சி கொடுத்தால் போதுமா? சில சமயம் போதாது. காலப்போக்கில், நம் பாதுகாப்புப் படைக்கு எதிரியின் முகம் லேசாக மறக்கத் தொடங்கலாம். அல்லது, அந்த வைரஸ் தன்னைத்தானே உருமாற்றிக்கொண்டு (mutation), வேறு உருவத்தில் வர முயற்சி செய்யலாம். இந்தச் சமயத்தில்தான் நமக்குப் பூஸ்டர் டோஸ் தேவைப்படுகிறது. இது ஒரு புத்துணர்ச்சி பயிற்சி அல்லது நம்முடைய போன் கேட்கும் மென்பொருள் மேம்பாடு போன்றது. ஹலோ, இந்த ஆளை ஞாபகம் இருக்கா என்று மீண்டும் ஒருமுறை நினைவூட்டி, உருமாறிய எதிரியைச் சமாளிக்கும் திறனையும் தந்து, நமது பாதுகாப்பை மேம்படுத்துதலாக வைப்பதே இதன் வேலை.

மேலும் வாசிக்க :  கோவிட் தடுப்பூசி: ‘அந்த’ சந்தேகங்களுக்கு எளிய பதில்கள்

பக்கவிளைவு அல்ல, பாதுகாப்பு விளைவு!

சரி, இந்த மென்பொருள் மேம்பாடு அல்லது போர்ப் பயிற்சி நடக்கும்போது, நம்முடைய அமைப்பில் சில மாற்றங்கள் ஏற்படுவது சகஜம்தானே? தடுப்பூசி விஷயத்திலும் கிட்டத்தட்ட இதே கதைதான்.

தடுப்பூசிப் போட்டதும் வரும் லேசான காய்ச்சல், ஊசி போட்ட இடத்தில் ஒரு சின்ன வலி, உடம்பு அசதி என்று இதையெல்லாம் பார்த்ததும் நம்மில் பலருக்கு ஒரு சின்ன பதற்றம் வந்துவிடுகிறது. ஐயோ, தடுப்பூசி ஒத்துக்கொள்ளவில்லையோ என்று நினைக்கிறோம். ஆனால், உண்மை என்ன வென்றால் இது பயத்தின் அறிகுறி அல்ல; பாதுகாப்பின் அடையாளம்!

நம்முடைய பாதுகாப்புப் படை, அந்தப் புதிய எதிரியைப் பற்றிய தகவலைப் பெற்றுக்கொண்டு, அதற்கான ஆயுதங்களைத் தயாரிக்கும் ஒரு மும்முரமான வேலையில் ஈடுபடும்போது ஏற்படும் சலசலப்புகள்தான் இவை. இது, ‘ஆம், பணி தொடங்கியது’ (Yes, Mission Started) என்று நம் உடல் நமக்குக் கொடுக்கும் ஒரு நிலைப் புதுப்பிப்பு (Status Update).

இதை இப்படி ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள்: உண்மையான வைரஸ் முதல்முறை தாக்கும்போது, நமது பாதுகாப்புப் படை மெதுவாகப் புரிந்துகொண்டு செயல்படும். ஆனால், இந்த ஒத்திகைக்குப் பிறகு, அதே எதிரி மீண்டும் வரும்போது, நமது படைப் பல மடங்கு வேகத்துல பாய்ந்து சென்று அவனைத் தாக்கும். அந்த அதிவேகத் தாக்குதலுக்கான ஒரு இயந்திரத்தின் துவக்கநிலைத் தான் இந்தச் சின்ன சின்ன எதிர்வினைகள்.

வாட்ஸ்அப் வதந்திகளில் சொல்வதுபோல, இது உடலுக்குள் ஏதோ விபரீதம் நடப்பதால் அல்ல. மாறாக, இது ஒரு நல்ல அறிகுறி. ஆக, தடுப்பூசிகள் எவ்வாறு வேலைச் செய்கின்றன என்ற கேள்விக்கு, அவை வேலைச் செய்கின்றன என்பதற்கான முதல் அத்தாட்சியே இந்த எதிர்வினைகள்தான் என்று தைரியமாகச் சொல்லலாம். இந்த வேலை நடந்து கொண்டிருக்கிறது (Work in Progress) அறிகுறிகள் பொதுவாக ஒன்று அல்லது இரண்டு நாட்களில் மறைந்துவிடும். ஆனால், அவை உருவாக்கிவிட்டுச் செல்லும் பாதுகாப்பு, பல காலத்திற்கு நம்முடன் இருக்கும்.

போருக்குப் பதில் பயிற்சி: ஏன் இது சிறந்த வாய்ப்பு ?

இவ்வளவு தூரம் ஒத்திகை, பயிற்சி, மேம்பொருள் புதுப்பித்தல் என்றெல்லாம் பார்த்துவிட்டோம். இப்போது ஒரு நேரடியான கேள்வி: உண்மையான நோய்த்தொற்றுடன் மல்லுக்கட்டி, அடிபட்டுப் பாடம் கற்றுக்கொள்வது நல்லதா, அல்லது இந்தத் திறமையான ஒத்திகைப் போர்மூலம் எந்தவித ஆபத்தும் இல்லாமல் பாதுகாப்பைப் பெறுவது நல்லதா?

இதன் பதில் மிகத் தெளிவானது. தடுப்பூசியால் தூண்டப்படும் நோயெதிர்ப்பு சக்தி (Vaccine-Induced Immunity) என்பது, உண்மையான நோயின் அத்தனை ஆபத்துகளையும், வலியையும் அனுபவிக்காமலேயே, அதிலிருந்து கிடைக்கும் பாதுகாப்பை (Protection from Disease) மட்டும் நமக்கு வழங்கும் ஒரு நவீனக் கால வரம். மருத்துவ அறிவியலின் மகத்தான சாதனைகளில் இதுவும் ஒன்று.

அதனால்தான், நம்முடைய பிறந்தநாள், திருமண நாளை மறந்தாலும், மருத்துவர்ச் சொன்ன அந்தத் தடுப்பூசி தேதியை மறக்காமல் இருப்பது மிக முக்கியம். குறிப்பாக நம் வீட்டில் இருக்கும் குழந்தைகள், பெரியவர்கள், ஏன், 80 வயதைக் கடந்தவர்களுக்கும்கூட, பரிந்துரைக்கப்பட்ட தடுப்பூசி அட்டவணையைப் பின்பற்றுவது (Following recommended vaccination schedules) என்பது ஒரு பாதுகாப்பு அரணை உருவாக்குவது போல. உங்கள் குடும்பத்தின் தேவைக்கேற்ப என்னென்ன தடுப்பூசிகள் அவசியம் என்பதை உங்கள் மருத்துவரிடம் (Healthcare Provider) ஒருமுறைப் பேசித் தெளிவுபடுத்திக்கொள்வது புத்திசாலித்தனம்.

ஆக, தடுப்பூசிகள் எப்படி வேலைச் செய்கின்றன என்பதைப் புரிந்துகொள்வது வெறும் அறிவியல் அறிவல்ல; அது நம் குடும்பத்தின் ஆரோக்கியத்தின் மீது நாம் எடுக்கும் ஒரு அக்கறையான, புத்திசாலித்தனமான முடிவு.

எனவே, தடுப்பூசி என்பது ஒரு தனிநபர்ச் சார்ந்த விஷயம் மட்டுமல்ல, அது ஒரு சமூகப் பொறுப்பும் கூட. நாம் தடுப்பூசி செலுத்திக்கொள்ளும்போது, நம்மையும் அறியாமல் நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களையும் பாதுகாக்கிறோம். தடுப்பூசி பெற இயலாத பச்சிளம் குழந்தைகள், நோயெதிர்ப்பு சக்தி மிகவும் குறைந்தவர்கள், வயோதிகர்கள் மற்றும் தீவிர நோய்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் எனப் பலருக்கும் நாமே ஒரு பாதுகாப்புப் பெருஞ்சுவராக மாறுகிறோம். ஆக, ‘தடுப்பூசிகள் எப்படி வேலைச் செய்கின்றன?’ என்ற கேள்விக்கான உண்மையான பதில், அது நம் உடலின் செல்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பதோடு நின்றுவிடுவதில்லை; அது நம்மைச் சுற்றியுள்ள ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையுமே நோய்களின் பிடியிலிருந்து காக்கும் ஒரு மகத்தான கூட்டு முயற்சி (Collective Effort) என்பதே ஆகும்.