
நூறு வயது வரை வாழ வேண்டும் என்பது நம்மில் பலரின் ஆசை. ஆனால், அப்படி வாழும் வாழ்க்கையின் தரம் எப்படி இருக்கிறது, அதுவும் குறிப்பாக, நம் வீட்டுப் பெரியவர்களின் நிலை எப்படி இருக்கிறது என்று விரிவாகப் பாப்போம்.
இன்றைய ஜெட் வேக வாழ்க்கையில், வேலை, குடும்பம், கடமைகள் என ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நமக்கு, பெற்றோருடன் அமர்ந்து பேசக்கூடப் பல சமயம் நேரம் இருப்பதில்லை. இதனால், அவர்கள் தனிமையை உணர்வது சகஜமாகிவிட்டது. இது அவர்கள்மேல் அக்கறை இல்லாததால் அல்ல; நம்முடைய வாழ்க்கைச் சூழல் அப்படி அமைந்துவிட்டது.
வயதானால் கொஞ்சம் மறதி, கொஞ்சம் பிடிவாதம், சில மனநிலை மாற்றங்கள் வருவது இயல்புதானே என்று நாம் எளிதாகக் கடந்துவிடுகிறோம். ஆனால், எது வயதாவதால் ஏற்படும் சாதாரண மாற்றம் தானா, எது நாம் உடனடியாகக் கவனிக்க வேண்டிய மனநலப் பிரச்சினையின் அறிகுறிகள் என்று இந்த வேறுபாட்டைப் புரிந்துகொள்வதுதான் முதியோர்கள் மன ஆரோக்கியம் பேணுவதற்கான முதல் படி.
குடும்பத்தின் ஆணிவேராக இருக்கும் பெரியவர்களின் முதியோர் மனநலம் (elderly mental health) பேணுவது, ஒரு முக்கியமான குடும்பப் பொறுப்பாகும். அதை ஒரு சுமையாகக் கருதாமல், அக்கறையுடன் அணுகுவது எப்படி என்பதைப் பற்றியே இந்தக் கட்டுரையில் விரிவாகப் பார்க்கப்போகிறோம்.
கவனியுங்கள்: இது வெறும் வயோதிகம் அல்ல!
வயதாகும்போது மூட்டு வலிப்பதும், பார்வை மங்குவதும், உடல் பலவீனம் அடைவதும் இயற்கையான மாற்றங்கள்தான். ஆனால், இந்த மாற்றங்களின் தாக்கம் வெறும் உடம்போடு நின்றுவிடுகிறதா என்றால் அதுதான் இல்லை. உடல் ஒரு இயந்திரம் என்றால், மனம் அதன் இயக்க முறைமை (Operating System). உடம்பில் ஏற்படும் கோளாறுகள், மெல்ல மெல்ல மனதின் செயல்பாட்டையும் பாதிக்கத் தொடங்குகின்றன.
தினசரி வேலைகளைக்கூட பிறர் உதவியுடன் செய்ய வேண்டிய நிலை வரும்போது, அது அவர்களுக்குள் இயலாமை, விரக்தி, எதிர்காலம்குறித்த ஒருவிதப் பதட்டம் போன்ற உணர்வுகளைத் தூண்டுகிறது. இதன் விளைவாக, யாரிடமும் பேசாமல் ஒதுங்குவது, “அந்தக் காலத்துல நான் எப்படி இருந்தேன்!” என்று அடிக்கடி பெருமூச்சு விடுவது, ஏன், ஒரு 200 ரூபாய் தொலைந்துபோனால்கூட அதிகமாகக் கவலைப்படுவது அல்லது எரிந்து விழுவது போன்ற மாற்றங்கள் ஏற்படலாம். ஒரே விஷயத்தைத் திரும்பத் திரும்பப் பேசுவது, கவனக்குறைவு போன்றவைக் கூட மன அழுத்தத்தின் வெளிப்பாடுகளாக இருக்கலாம்.
இங்குதான் நம்மில் பலர் ஒரு பெரிய தவறைச் செய்கிறோம். இந்த அறிகுறிகளை எல்லாம் ‘வயசானால் வரக்கூடியதுதான்’ என்று நாமே ஒரு முத்திரைக் குத்திவிடுகிறோம். இந்தச் ‘சாதாரணம்’ என்ற பார்வை, அவர்களின் உண்மையான மனநலப் பிரச்சினைகளை மூடிமறைத்து, அவர்களுக்குத் தேவையான உதவியைப் பெறுவதைத் தடுத்துவிடுகிறது. முதியோர்கள் மன ஆரோக்கியம் பேணுவதில் இது ஒரு முக்கியமான தடைக்கல்.
எனவே, இந்த நடத்தை மாற்றங்களை வெறும் வயோதிகத்தின் விளைவாகப் பார்க்காமல், முதியோர் மனநலம் சார்ந்த முக்கிய சிக்னல்களாகக் கண்டறிவது அவசியம். சரி, இந்த அறிகுறிகளை நாம் கவனித்துவிட்டோம். அடுத்து என்னவென்றால் அவர்களுக்கு ஆதரவான, நம்பிக்கையூட்டும் ஓர் உலகை, நம் வீட்டுக்குள்ளேயே எப்படி உருவாக்குவது என்பதைப் பற்றி இனி பார்ப்போம்.
வீடு: வெறும் நான்கு சுவர்கள் அல்ல !
பெரியவர்களுக்கு ஆதரவான ஒரு உலகத்தை நம்ம வீட்டுக்குள்ளேயே உருவாக்கலாம் என்று பார்த்தோம் அல்லவா, அதன் முதல் படி, நம் வீட்டை வெறும் செங்கல்லும் சிமென்ட்டும் கலந்த ஒரு கட்டடமாகப் பார்க்காமல், அவர்களுக்கான ஒரு பாதுகாப்பான கோட்டையாக மாற்றுவதுதான்.
இந்தக் கோட்டைக்கு இரண்டு முக்கிய அம்சங்கள் உண்டு. ஒன்று, உடல் ரீதியான பாதுகாப்பு. மற்றொன்று, மனரீதியான ஆதரவு.
முதலில், உடல் பாதுகாப்பு (Physical Safety). ‘கழிவறையில் வழுக்கி விழுந்துவிடுவோமோ’ என்ற பயம் பல பெரியவர்களுக்கு உண்டு. அதை நீக்க, ஒரு இரும்பு பிடிமான கம்பியைப் பொருத்துதல், இரவு நேரத்தில் தடுமாறாமல் இருக்கப் போதுமான வெளிச்சம், அவசரத் தொடர்பு எண்கள் கண்ணில்படும்படி ஒட்டி வைப்பது என்று இவை எல்லாம் சின்ன சின்ன மாற்றங்கள்தான். ஆனால், ‘யாரையும் எதிர்பார்க்காமல் நம்மால் தனியாக நடமாட முடியும்’ என்ற நம்பிக்கையை அவர்களுக்குள் விதைக்கும். கீழே விழுந்துவிடுவோமோ என்ற பயம் இல்லாமல், தங்கள் சூழல் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது என்ற உணர்வே ஒரு பெரிய தெம்பைக் கொடுக்கும்.
சரி, வீடு முழுக்கப் பாதுகாப்புக் கருவிகளை மாட்டிவிட்டோம். இது போதுமா என்றால் நிச்சயம் இல்லை. இது இயந்திரம் போன்ற வன்பொருள் (Hardware) வேலைதான். உண்மையான ஆதரவான சூழல் என்பது சாஃப்ட்வேரில் (Software), அதாவது நம் அணுகுமுறையில்தான் இருக்கிறது.
இது அவர்களின் சுதந்திரம் மற்றும் கண்ணியம் (freedom and dignity) சம்பந்தப்பட்ட விஷயம்.
காபி கப்பைக்கூட எடுக்க இன்னொருவரை அழைக்க வேண்டிய நிலை, ஒருவருக்கு மிக அதிகமான சங்கடத்தைக் கொடுக்கும். எனவே அவர்களால் முடிந்த சிறு வேலைகளைத் தாங்களாவே செய்யும் சுதந்திரத்தை ஊக்குவித்தல் வேண்டும். நான் யாருக்கும் பாரம் இல்லை என்ற உணர்வவே, கண்ணியம் மற்றும் சுயமரியாதையைப் பாதுகாப்பதற்கான முதல் படி.
அவர்கள் சொல்வதைக் காதுகொடுத்துக் கேளுங்கள். அது பழைய கதை என்றாலும் சரி, திரும்பத் திரும்பச் சொல்லும் புகாராக இருந்தாலும் சரி. அது அவர்களின் உணர்ச்சிப்பூர்வ ஆதரவுக்கான தேடல்.
அவர்களின் கவலைகளைப் பற்றிப் பேச வெளிப்படையான உரையாடல்களை ஊக்குவிப்பது அவசியம். “எல்லாம் சரியாகிவிடும்” என்று மேம்போக்காகச் சொல்வதைவிட, “என்ன ஆச்சு, சொல்லுங்க” என்று கேட்பது ஆயிரம் மடங்கு சிறந்தது.
இந்தச் சூழல்தான் அவர்களின் தன்னம்பிக்கையை உயர்த்தி, ஒட்டுமொத்த முதியோர்கள் மன ஆரோக்கியம் மற்றும் முதியோர் மனநலம் மேம்பட உறுதியான அடித்தளமிடும்.
இப்படி அவர்கள் வாழும் இடத்தைப் பாதுகாப்பாக்கி, மனதுக்கு இதமான ஒரு சூழலையும் உருவாக்கியபிறகு, அடுத்த கேள்வி எழும். அவர்களின் நேரத்தை எப்படி அர்த்தமுள்ளதாக்குவது, அவர்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு நோக்கத்தை மீண்டும் எப்படி விதைப்பது என்று அதை அடுத்ததாகப் பார்ப்போம்.
ஒரு சின்ன நோக்கம், ஒரு பெரிய உற்சாகம்!
வீட்டைப் பாதுகாப்பான ஒரு கோட்டையாக மாற்றிவிட்டோம். மனதுக்கு இதமான சூழலையும் உருவாக்கிவிட்டோம். அடுத்த கேள்வி என்னவென்றால் நாள் முழுக்கச் சோபாவில் அமர்ந்து, ரிமோட்டைத் தேய்ப்பதைத் தவிர, பெரியவர்களின் நேரத்தை எப்படி அர்த்தமுள்ளதாக்குவது என்பது, மேலும் அவர்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு நோக்கத்தை மீண்டும் கொண்டுவருவது எப்படி என்பது ஆகும்.
இது ஏதோ பெரிய ராக்கெட் அறிவியல் (Rocket Science) எல்லாம் இல்லை. ‘வாழ்க்கைக்கான நோக்கம்’ (purpose for life) என்பது பெரிய இலக்குகளில் இல்லை; சின்ன சின்ன விஷயங்களில்தான் ஒளிந்திருக்கிறது. ‘நானும் இந்த வீட்டுக்குத் தேவைப்படுகிறேன்’ என்ற உணர்வை அவர்களுக்குக் கொடுப்பதுதான் இதன் மொத்த சாராம்சமே.
தினமும் டிவியை மட்டுமே பார்த்துக்கொண்டிருந்தால் யாருக்குத்தான் சலிப்பு வராது. அதற்குப் பதிலாக, சில விஷயங்களை முயற்சி செய்து பார்க்கலாமே.
ஒரு சின்ன நடைப்பயிற்சிக்குக் கூடவே அழைத்துச் செல்லலாம். “நடைப் பயிற்சி போறது உங்க உடம்புக்கு நல்லது” என்று அறிவுரைச் செய்வதைவிட, “வாங்க, ரெண்டு பேரும் பேசிட்டே ஒரு நடைப் போயிட்டு வரலாம்” என்று சொல்வதில் ஒரு நெருக்கம் இருக்கிறது.
தோட்டம் போடுவது, பேப்பர்ப் படிப்பது என்று அவர்களுக்குப் பிடித்த விஷயங்களில் மீண்டும் ஆர்வத்தைத் தூண்டலாம். “அப்பா, இந்தச் செடி வாடிருக்கே, என்ன பண்ணலாம்?” என்று கேட்டுப் பாருங்கள். அவர்களின் அனுபவம் அங்கே வெளிப்படும். அந்தக்காலத்து வத்தக்குழம்பின் ரகசியம் என்னவென்று அம்மாவிடம் கேட்டுப் பாருங்கள். “அரை ஸ்பூன் வெந்தயம் கூடப் போட்டாத்தான் அந்த ருசி வரும்” என்று அவர்கள் ஒரு சின்ன புன்னகையுடன் சொல்லும்போது, அது வெறும் சமையல் குறிப்பு அல்ல; அது ஒரு அங்கீகாரம். பூஜை அறையைச் சுத்தம் செய்வது போன்ற சிறு வேலைகள் கூட, ‘நானும் குடும்பத்தில் ஒரு அங்கம்’ என்ற திருப்தியைக் கொடுக்கும்.
இந்தச் சின்ன சின்ன ஈடுபாடுகள்தான் அவர்களின் சுயமரியாதையை மீட்டெடுத்து, ஒருவிதச் சாதனை உணர்வைக் கொடுக்கும். பக்கத்தில் உள்ள கோயிலுக்கு அழைத்துச் செல்வதோ, அவர்களின் நண்பர்களிடம் போன் போட்டுப் பேச வைப்பதோ `தனிமை` என்ற இருட்டிலிருந்து அவர்களை வெளியே கொண்டுவரும். தியானம், ஸ்லோகம் சொல்வது போன்றவை மனதை அமைதிப்படுத்தும் கூடுதல் நன்மைத் தரும் விஷயங்கள்.
தொலைதூரத்தில் வசிக்கும் பிள்ளைகளுக்குத் தற்போதைய தொழில்நுட்பம் ஒரு வரம். தினமும் ஒரு வீடியோ கால், ஒரு போன் கால் என்று அவ்வளவுதான். அது அவர்களுக்கு ஒரு நாளுக்கான ஊக்கம். இப்படி அவர்களுடன் `தரமான நேரத்தைச் செலவிடுதல்` (quality time) என்பது, அவர்களின் ஒட்டுமொத்த முதியோர் மனநலம் மேம்பட நாம் கொடுக்கும் சிறந்த மருந்து.
இந்தச் செயல்பாடுகள் எல்லாம் ஒரு புதிய பாதையைத் திறந்துகொடுக்கின்றன. ஆனால், இந்தப் பாதையில் நாம் என்ன மனநிலையுடன் பயணிக்கிறோம் என்பதுதான் எல்லாவற்றையும் விட முக்கியம். அதுதான் உண்மையான வாழ்க்கை மாற்றி (game changer). அதைப் பற்றி இறுதிப் பகுதியில் விரிவாக அலசுவோம்.
மேலும் வாசிக்க : மூட்டு வலி: வயதாவதின் தவிர்க்க முடியாத வலியா?
தேவை: கொஞ்சம் அன்பு, நிறைய பொறுமை!
இவ்வளவு தூரம் பேசியபிறகு, கட்டுரையின் முக்கியச் செய்தி என்ன என்றால், அந்த ‘வாழ்க்கை மாற்றி’ எது என்பதுதான். அது ஒன்றும் பெரிய தத்துவமோ, கடினமான மருந்தோ இல்லை. அது நம்மிடம் ஏற்கெனவே இருக்கும் ஒன்றுதான்.
வயதாவதால் சில உடல்ரீதியான சவால்கள் வருவது இயல்பு. ஆனால், மனரீதியான போராட்டங்களும் அதனுடன் வந்தே தீர வேண்டும் என்று எந்த விதியும் இல்லை. இந்த நிலைமையை மாற்றுவதற்கு நமக்குத் தேவைப்படும் சூத்திரம் (formula) இதுதான்: கொஞ்சம் அனுதாபம், அதிகப் பொறுமை, மற்றும் ஆக்கப்பூர்வமான கவனிப்பு.
உண்மையான ஒரு ஆதரவான சூழல், தேவையான உணர்ச்சிப்பூர்வ ஆதரவு, மற்றும் மனநலம் குறித்துத் தயக்கம் இல்லாமல் பேசக்கூடிய வெளிப்படையான உரையாடல்கள் என்று இவைதான் முதியோர் மனநலம் மேம்படுவதற்கான உண்மையான அடித்தளம். இந்த அணுகுமுறை அவர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்துவதோடு, அவர்களின் கண்ணியம் மற்றும் சுயமரியாதையைப் பாதுகாத்தல் என்ற மிக முக்கியமான விஷயத்தையும் உறுதிசெய்யும்.
இந்த மாற்றத்தைக் கொண்டுவர வேண்டியது வேறு யாருமில்லை; குடும்ப உறுப்பினர்கள் ஆகிய நாம்தான். இது நம் ஒவ்வொருவரின் கூட்டுப் பொறுப்பு. நம்முடைய பரபரப்பான நேர அட்டவணையில் (busy schedule) இருந்து ஒரு சின்ன இடைவெளி எடுத்து, இன்றே நம் அன்புக்குரியவர்களுக்காகக் கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்குவோமே. அவர்களின் உணர்வுகளுக்குக் காதுகொடுப்போம். இந்த ஒரு சின்ன முயற்சி, அவர்களின் உலகில் எவ்வளவு பெரிய நேர்மறையான மாற்றத்தை உருவாக்கும் என்பதைச் செய்து பார்த்தால்தான் புரியும்.